/333/ est libera, contra ipsum Aristotelem; si potest, et
multo magis Deus potest: ergo Deus de novo
agere motum potest, vel mundum, absque
motu praecedente. Sed nulla alia causa movit
Aristotelem ad asserendum Deum de necessitate
agere, nisi quoniam de novo non potest incipere
movere, nisi motus praecederet. Cum
itaque falsum sit hoc principium, admissa libertate
voluntatis, ergo, si voluntas est libera,
Deus non de necessitate agit. Igitur recte
infertur, Deus necessario agit, ergo voluntas
non est libera. Patet igitur sibimet ipsi contradixisse
Aristoteles, dum affirmat Deum agere
ex necessitate et tamen agnoscit in homine
liberam voluntatem.
Nunc, quoniam eam quam adversus
Stoicos de fato quaestionem agitare proposueramus,
propter graviores, quibus praepediti
sumus, occupationes omittere coacti,
quamvis inviti et illibentes: illam, in secunda
Amphitheatri parte, fuse et prolixe
spondemus nos pertractaturos.
Exigua haec, quae, pinguiori Minerva et
levidenso stylo, in rerum quibusdam asperitatibus
et temporis angustiis, ex multis variisque
molestiis et difficultatibus ut animum
recrearemus, conscripsimus, Benignus Lector